راز مومیایی کردن اجساد در مصر باستان فاش شد
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۲۵۹۷۷
زومیت نوشت: محققان اخیراً از شواهد تازهای خبر دادند که روشن میکند چرا مصریان باستان مردگان خود را مومیایی میکردند و البته دلیل آن اصلاً حفظ اجساد نبوده است.
بسیاری فکر میکنند مصریان باستان اجساد مردگان را به این دلیل مومیایی میکردند تا آنها را از گزند فساد و پوسیدگی محفوظ نگه دارند؛ اما ظاهراً قضیه از این قرار نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کمپبل پرایس، موزهدار موزه منچستر، دراینباره اظهار کرد که دانشگاهیان و محققان دوران ویکتوریا (۱۸۳۷ تا ۱۹۰۱)، به این نتیجه نادرست رسیده بودند که مصریان باستان مردگان خود را با همان روشی که برخی از ماهیها را نمکسود میکنند تا برای مدت طولانی نگه دارند، برای دوران طولانی نگهداری میکنند. هرچند در هر دو روش نمک عنصر اصلی محسوب میشود، مدتها است اثبات شده که این فرض کاملاً اشتباه است.
پرایس درادامه افزود فرض این بود که وقتی ماهی را برای خوردن در آینده به این روش نگهداری میکنید، آنچه با بدن انسان انجام میگیرد، باید چیزی شبیه به کاری باشد که با ماهی میشود؛ ولی نمکی که مصریان باستان بهکار میبردند، همان نمکی نبود که سایر مردم برای حفظ صیدهای روزانه خود استفاده میکردند.
درحقیقت، آنچه مصریان باستان استفاده میکردند، مادهی معدنی کاملاً طبیعی به نام ناترون بود که مخلوطی از کربنات سدیم، بیکربنات سدیم، کلرید سدیم و سولفات سدیم است و در نزدیکی بستر دریاچههای نزدیک به رود نیل یافت میشود. این ماده از اجزای ضروری مومیاییکردن اجساد بوده است.
همچنین، میدانیم که ناترون در آیینها و مناسک مذهبی مختلف برای تطهیر معابد و مجسمههای خدایان نیز بهکار میرفته است. همچون آیین مسیحیت که مُر و کندر هدیهای گرانقدر سهمغ به عیسی مسیح است، در تاریخ مصر باستان نیز این گیاهان معطر هدایای مناسبی برای خدایان بودند. حتی کلمهی عود در مصر باستان Senetjer بود که معنای لفظی آن خدایی ساختن است.
هرچند مصریان باستان بهندرت اسرار مومیاییکردن را فاش کردهاند، همواره از علت آن گفتهاند.
بههمیندلیل، سوزاندن عود در معبد مناسب است؛ چون معبد خانهی خدایان است و فضا را پر از معنویت و خدایی میکند. زدن صمغ به اجساد نیز همینطور است و درواقع، با این کار جسد خدایی و به موجودی خدایی تبدیل میشود. بنابراین، این کار لزوما برای نگهداری جسد نیست.
صمغ همان شیرهای است که از گونههای مختلف درختان ریز و خاردار از تیرهی بلسان بهدست میآید. صمغ درخت مُر ازلحاظ تاریخی بهعنوان دارو و عود و عطر بهکار میرفته است. در فرهنگهای باستانی، مُر را اکثراً با پوسکا (نوشیدنی رومیان باستان) یا شراب برای نوشیدن یا بهعنوان مسکّن مخلوط میکردند.
مُر از محترمترین مواد گیاهی در مصر باستان بود و همواره از آن بهعنوان هدیهای گرانبها برای تمام خدایان یاد میشده است. صمغ مُر مرتب بهصورت عود سوزانده میشد و روغن آن نیز یکی از هفت روغن مقدس مصر باستان قلمداد میشود. همچنین، یکی از مواد مهم بهکاررفته در مومیاییکردن روغن مُر بود؛ بههمیندلیل، برخی از مومیاییهای مصر باستان هنوز رایحهای شبیه به مُر دارند.
حضور مُر چنان در تاروپود مردمان باستان تنیده شده بود که در یکی از متون کهن باستانی آمده است: «مرگ همچون عطر مُر جلوِ من است.» همچنین، بنا به اساطیر مصر باستان مُر از عالم زیرین (مردگان) آمده است.
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: مصریان باستان مومیایی کردن مصر باستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۲۵۹۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گامی دیگر برای ثبت جهانی قلعه فلک الافلاک خرم آباد
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان لرستان، عطا حسن پور با اشاره به آخرین مرحله از کاوش باستان شناسان از تپه قلعه فلک الافلاک خرم آباد گفت: اولین لایه نگاری به روش نوین، علمی و هدفمند در تپه قلعه انجام شد و در آخرین کاوشها به این نتیجه رسیدیم که سکونت انسان در این تپه به دوران قبل از عصر مفرغ یعنی مس و سنگ و حدود پنج هزار و ۴۰۰ سال پیش برمی گردد.
وی اظهارداشت: در اجرای فصل جدید کاوش باستان شناسان از تپه قلعه فلک الافلاک، عرصهای به طول ۲۵ متر و عرض دو متر مورد کاوش و بررسی قرار گرفت که بقایای سکونت انسان در چندین دوره تاریخی کشف شد.
به گفته مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی لرستان، پرونده قلعه فلک الافلاک و دره خرم آباد سال گذشته برای ثبت در میراث جهانی به عنوان سهمیه ۲۰۲۴ ایران به سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، یونسکو، ارسال شده است که این کاوش هدفمند و علمی با شناخت لایههای دقیق باستان شناسی برای پیوست تاریخی و علمی پرونده ثبت جهانی بسیار بااهمیت است.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی